tag:blogger.com,1999:blog-3601222844108868684.post6999915558759263585..comments2023-09-04T22:21:32.526-07:00Comments on പ്രേരണ: മാധ്യമങ്ങള് പങ്കുവയ്ക്കുന്ന മലയാള സാഹിത്യംപ്രേരണ - ബഹ്റൈന്http://www.blogger.com/profile/14375055956398902316noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-3601222844108868684.post-42636694666952695422007-07-26T06:48:00.000-07:002007-07-26T06:48:00.000-07:00ഒരു തരത്തിലുള്ള അന്തമില്ലായ്കയില്നിന്നാണ് ഈ കമന്റ...ഒരു തരത്തിലുള്ള അന്തമില്ലായ്കയില്നിന്നാണ് ഈ കമന്റ് എഴുതുന്നത്. കൂടുതലും കവിതയും ലേഖനവുമാണ് ഞാന് എഴുതാറെന്നുള്ളതുകൊണ്ട് ഒരുതരം സുരക്ഷിതത്വവുമുണ്ട്.(ഇതേപോലെ സാമാന്യവല്ക്കരിച്ചുകൊണ്ട് മാധ്യമങ്ങളില് ലഭിക്കുന്ന സ്പേസ് അനുസരിച്ചു പരുവപ്പെടുത്തിയതാണ് കവിത ചെറുതാകാന് കാരണം എന്നൊരാക്ഷേപം കവിതയെക്കുറിച്ചു കേട്ടതോര്മ വരികയും ചെയ്തു. എന്നാല് ഞാന് എഴുതിയ കോമാ എന്ന ഒറ്റപ്പുസ്തകമാക്കാന് പോന്ന ഒരു കവിത ഭാഷാപോഷിണിയുടെ ഒറ്റലക്കത്തില് വരുന്നതിന് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായില്ല.(അയ്യോ! മനോരമപക്ഷത്തു ചേര്ക്കരുതേ! മാതൃഭൂമിയിലും മാധ്യമത്തിലുമൊക്കെ കവിത ധാരാളം വന്നിട്ടുണ്ടേ!)<BR/>ഇനി കാര്യത്തിലേക്ക്. ബന്യാമീന് എന്ന ഞാനിഷ്ടപ്പെടുന്ന കഥാകൃത്ത് എഴുതിയതുകണ്ടപ്പോള് ഇതില് എന്തെങ്കിലും കാര്യമുണ്ടെന്നൊരു വിചാരം തോന്നി. തീര്ച്ചയായും പത്രപ്രവര്ത്തനത്തിന്റെ ഭാഷ സമകാലികകഥയെ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. ബി.മുരളിതന്നെ തന്റെ കഥാവ്യാപാരത്തെ സമാന്തരപത്രപ്രവര്ത്തനമായി വ്യാഖ്യാനിച്ചതും ഓര്മ വരുന്നു. പക്ഷേ അതു സംഭവിച്ചതിനെക്കുറിച്ചുള്ള പത്രവാര്ത്തകളില്നിന്നു ഭിന്നമായി സമകാലികമായി സംഭാവ്യമായവയെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണമെന്ന അര്ത്ഥത്തിലാണെന്നു തോന്നുന്നു. <BR/>മനോരമയായാലും മാതൃഭൂമിയായാലും പത്രപ്രവര്ത്തനത്തില് അത്രയധികം വ്യതിരിക്തമായ സ്വത്വം ഭാഷയില് പ്രകടിപ്പിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്കു തോന്നിയിട്ടില്ല. ഏബ്രഹാം മാത്യുവിന്റെ ഭാഷയും ഒരര്ത്ഥത്തില് പത്രപ്രവര്ത്തകന്റെ ഭാഷയാണല്ലൊ. അയാള് മാതൃഭൂമിയില്നിന്നല്ലേ കൈരളിയിലേക്കു പോയത്? അപ്പൊ മുരളിയുടെ മനോരമഭാഷ, സുഭാഷ് ചന്ദ്രന്റെ മാതൃഭൂമിവാരിക-ബാലഭൂമി ഭാഷ, ഏഭ്രഹാം മാത്യുവിന്റെ മാതൃഭൂമിപത്ര-കൈരളി ഭാഷ എന്നൊക്കെ സാമാന്യവത്ക്കരിക്കാവുന്ന വിധത്തിലാണോ കാര്യങ്ങള്?<BR/>മനോരമയും മാതൃഭൂമിയും അതിനെ സബ് എഡിറ്റേഴ്സിനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല.(ഹൊ! ഞാന് ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനം എന്നെ ഒന്നു പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നെങ്കില്!) ഉണ്ടെങ്കില്ത്തന്നെ അത് സ്വന്തം മാധ്യമഭാഷയ്ക്ക് പ്രചാരം നല്കാനാണെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല് വിഴുങ്ങാന് കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട്. സാഹിത്യഭാഷ പത്രഭാഷയോടടുക്കുന്നത് മറ്റു ഭാഷകളിലെയും സമകാലികപ്രവണതയാണ്. പൈങ്കിളിയെന്നും വരേണ്യമെന്നും വേര്തിരിക്കാനാവാത്ത ഒരവസ്ഥ അതു സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. അതിനെക്കുറിച്ചാലോചിക്കാന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഉത്തരാധുനികസിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ പ്രളയവുമുണ്ട്. ഇതു മലയാളത്തിലെ മാത്രം കാര്യമല്ല എന്നു പറയാന് ധൈര്യം തരുന്ന വായന എനിക്കുണ്ടെന്നുതന്നെയാണ് എന്റെ വിശ്വാസം.<BR/>എങ്കിലും പറഞ്ഞതു ബന്യാമീന് ആണെന്നത് എന്റെ അദ്ഭുതം നില നിര്ത്തുന്നു. എഴുതാന് ശേഷിയുള്ള താങ്കളെപ്പോലുള്ളവര്ക്ക് ഇതുവല്ലതും ഒരു കാര്യമാണോ സുഹൃത്തേ!മനോജ് കുറൂര്https://www.blogger.com/profile/14574430239097887833noreply@blogger.com